Maandelijks archief: januari 2015

Ik ben fan van Google.

Vandaag zit ik achter mijn bureau. Ik schrijf aan Ari en Joep (een boek voor kleuters). Meer dan soms spring ik uit hun zinnen en doe een rondje twitter-facebook-enzovoorts. Dan vind ik dingen. Dit bijvoorbeeld;

“Het Nationaal Voorleesontbijt | 21 januari 2015

Op woendag 21 januari was het nationale voorleesontbijt. Dit ontbijt is het startsein voor de nationale voorleesdagen 2015. Alle kinderen mochten in pyjama op school komen en ook had iedereen een heerlijk ontbijtje bij zich.
Bij ons in de klas kwam Andre Manuel voorlezen. Iets later dan gepland, maar hij kwam gelukkig wel.Hij heeft een stukje voorgelezen uit het boek; Vanillevla met Wormen, van Yvonne de Vries. We hingen aan zijn lippen en hebben erg kunnen lachen om het verhaal.”

Hoe leuk! Ergens in Diepenheim, en dat ligt (heb ik net gegoogeld) in de provincie Overijssel, werd mijn boek voorgelezen. Door een bekende (ja, ook opgezocht) Nederlander (muzikant en cabaratier). Er werd aan zijn lippen gehangen en gelachen om het verhaal! Als er geen Google bestond, had ik dat niet geweten. Vandaar dat ik zeg; deze blondine is blij met de zoekmachine!

Afgelopen vrijdag was ik op bezoek bij basisschool de Cirkel in Gouda. Heel bijzonder, dat is mijn oude lagere school. Ik werd een beetje wiebel toen ik uitrekende hoe lang geleden ik daar voor het laatst was. Ruim dertig jaar.. .

Ik zou kunnen schrijven alsof het gisteren was, toen ik het plein opliep (wat is er trouwens gebeurd met de fietsenstalling, waarachter wij ‘trouwerij’ speelden). Of dat ik direct in het verleden liep, toen ik door de klapdeuren naar binnen ging. Dat ik ‘thuiskwam’ toen mijn voeten het linoleum op de gang voelden.

Dat is niet waar. Ik liep gewoon een basisschool binnen. Met een tas vol knutselspullen en flyers, licht nerveus of het allemaal goed zou gaan. Geen spoor van nostalgie toen ik mezelf voorstelde aan de kinderen in de klas van juf Ria. Mijn lievelingsjuf van toen.

Het gebeurde toen juf Ria haar klas iets over mij vertelde. Wat voor een leerling ik vroeger was en hoe ik uit zag (zie boven, zie boven = haha). Op dat moment was ik terug naar eind jaren tachtig. Ik zag mezelf in het lokaal zitten, kijkend uit het raam naar het park naast de school. Dromend over kikkervisjes in de sloot en klavertjes vier in het gras. Mijn aandachtsspanne was niet groot en ik verveelde me nogal gauw.

Afgelopen vrijdag heb ik me niet verveeld. Het voorlezen ging goed. De vragen van de leerlingen waren serieus, leuk en grappig. We hebben geknutseld en een verhalenworm gemaakt. Samen met juf Ria liep ik door de klas om hier en daar een handje te helpen. Er vielen jaren weg. ‘Hoe oud ik was?’ die vraag werd veel gesteld. ‘Tweeënveertig,’antwoordde ik terwijl ik dacht; ik voel me elf!.

Bedankt dus aan de juffen, speciaal Ria, van de Cirkel en bedankt aan al die leuke leerlingen. Mijn dag was top. En dat ik mezelf weer even kind voelde, maakte voor mij de Cirkel rond.

Yf

Luchtigheid; daar ben ik goed in. Gezelligheid is mijn favoriete jas. Heb je problemen? Geef ze aan mij, ik duw ze kopje onder in een bad vanillevla.
Ik dacht; ik maak een vrolijk nieuwjaarsblog. Met de beste wormenwensen voor iedereen. Een spetterend vla-jaar en tralala. En waarom niet, want hoe fantastisch was mijn 2014?!;
Twaalf en een half jaar getrouwd met Bomen-man.
Kinderen die richting puberteit schieten, maar gezellig blijven.
Operatie ‘aderknijpding in buik plaatsen’ bij mijn vader, gelukt.
De stenen in mijn moeders gal vergruisd.
De supervakanties die we hadden.
De leuke mensen om ons heen.
Mijn kleine nichtje, die moeder werd.
En dan ook nog eens een heus boek in de winkel.
Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die wel eens denken; nou, nou, kan het tandje minder daar in Rukkelingen aan de Geer? Die mensen ben ik zelf.

Op 21 augustus 2014 was dat tandje (een gebit) er plotseling. Verdriet voor mij en heleboel verdriet voor lieve vrienden.
Op 14 november 2014 lag dan mijn eigen boek in de winkel. Ik ben er trots op en ik geniet van de aandacht. Wel denk ik vaak; het is maar een boek. En zo is het ook. Ik hoop natuurlijk op een volgende, in 2015. Nog meer hoop ik dat als dat lukt, juist die vrienden bij de presentatie zullen zijn.

Verder wens ik iedereen die dit leest: een gezellig, luchtig en humorvol 2015 toe. Met bovenal veel liefde en een goeie gezondheid!

X Yf

ps Gekke lieve R. de wormengroet is voor jou. Ik denk dat je het boek super-grappig had gevonden!