2025
2025
In een klooster
Tussen de heuvels
Zaaien we
En maaien we
Alles in stilte
Toch onderling verbonden
Mooie reis
Naar binnen
In verband met buiten
Ik leef
En kom tot rust
Zo wil ik zijn
Voor anderen
Vijf jaren verder
Vijf jaren verderMijn kinders nog steedsin mijn bestaanDenkend aan mijn ouderswaarvoor ik nooit heb bestaanRimpels en wijsheid rijkervijf jaren verderdenk ik aan jarendie ik nog verder wil gaan
recensie Leesfeest: de verschrikkelijke meneer Gom
Titel: | Deverschrikkelijke meneer Gom |
Auteur: | Andy Stanton |
Uitgeverij: | Querido, 2018 |
ISBN: | 9789021414874 |
Illustraties: | Martijn van der Linden |
De waarheid is een citroengebakje
‘Ze was dapper en eerlijk en oprecht en als ze lachte, spatte het zonlicht van haar tanden als een diamant die zin had om de wijde wereld in te trekken.’
Hatsikidee! Al meteen wordt de toon gezet in ‘De verschrikkelijke meneer Gom en de peperkoekmiljonair’. Het tweede boek over de aartsluie onaardige meneer Gom en zijn vriend Willem Wilhelmus, de goorste slager van het land. Ook het dappere meisje Polly en haar vriend Vrijdag O’ Mijdag zijn weer van de partij. Net als hond John, die een hoofdrol had in deel één ‘De verschrikkelijke meneer Gom heeft een plan’.
Nieuw is Alex Tolman – een gigantisch rijk peperkoekmannetje dat in zijn gigantische huis een gigantisch feest geeft – wiens fortuin wordt gestolen door meneer Gom en Willem Wilhelmus. Een achtervolging volgt en uiteraard worden de boeven gevangen. Dan begrijpt het peperkoekmannetje dat de wereld niet om geld draait en vriendschap niet gekocht hoeft te worden. Het is een dun plot. Maar eigenlijk is dat niet erg. Het is de taal in dit boek, die de hoofdrol speelt.
‘De waarheid is een citroengebakje. Een met gorgonzola gevulde bokshandschoen. Een hoofd dat tolt als een narcissenbloem. Fameusvlezige – en dit is geen spelfout – lippen.’
Tijdens het uitdelen van de raad ‘minder is meer’ keek de Engelse schrijver Andy Stanton vast net even de andere kant op. Dat zijn literaire voorbeeld Roald Dahl heet, zal niemand verbazen. Meneer Gom is de griezels in het kwadraat.
Het is af en toe wat moeilijk te volgen. Deze woordachtbaan van slapstick en hilariteit. De echt prachtige zinnen gaan soms mee over de kop. En waar de boeken van Roald Dahl een diepere laag hadden, draait het hier vooral om de grappen.
Wat overblijft is een verhaal waar je hardop om zal moeten lachen. Je zult je vader, je moeder, je buurvrouw of zomaar een toevallige voorbijganger stukken willen voorlezen. Gewoon omdat ze te leuk zijn om voor jezelf te houden. Dit is zeker een verdienste van Edward van de Vendel, die dit boek op een bijzonder grappige en originele manier in het Nederlands heeft vertaald. De lol spat van de pagina’s.
De illustraties van Mattias De Leeuw passen goed bij het verhaal. Puntig, een beetje viezig en met veel vaart zet hij de personages neer. Zijn werk heeft absoluut overeenkomsten met Quintin Blake, die andere grootheid uit de Britse jeugdliteratuur..
Een mix van Roald Dahl en ‘De waanzinnige boomhut’, luidt de quote op de kaft. Dat is nergens gelogen.
Yvonne de V.
Als je houdt van boeken met op elke pagina een grap, lees dan de boeken over ‘De waanzinnige boomhut’ of pak het eerste deel van meneer Gom er nog eens bij: ‘De verschrikkelijke meneer Gom heeft een idee’.
promotiepraat in blogkledij
Op de één of andere manier krijg ik het niet in mijn systeem. Elke week een stukje schrijven. Soms zijn mijn gedachten te groot (waartoe zijn wij op aarde). Dan weer te klein (‘Dag mier op mijn gazonnetje, waar denk je aan?’).
En wat me nog afleid: Lucas heeft altijd honger. De hond moet een frisse neus. Lotte vraagt of ik mee winkelen ga (het antwoord is altijd ja). En Richard wil ook wel eens wat. Dan zijn er nog de terrasje die lonken, boeken die willen worden gelezen. Huishouden en vrijwilligerswerk. Vrienden en familie, waarmee het altijd fijn afspreken is.
Als ik al achter mijn computer ga zitten, duik ik liever meteen de kinderverhalen in. Of pers ik tenenkrommende slechte poëzie uit mijn linker pink. Maar om de zoveel tijd roept dus dat blog. ‘Schrijf me nou weer eens een keer.’
En vandaag heb ik wat.Promotiepraat in blogkledij.
Al achtenveertig jaar lang mutsefluts* ik op aarde rond. Hatsteflats* ik wat mee op het ritme van de dagen. Waarbij het leven me heus weleens in mijn zij port, als aansporing voor grote veranderingen. En ja, dan waag ik me heus wel eens aan grote voornemens. Meer schrijven en joggen. Geen wijn, wel thee. Spiritueel bloeien, niet groeien in omvang. Iets praktisch studeren of een echte baan zoeken. Voornemens die bij mij dan meestal doven bij de eerste hindernis. Die interessante alles verlichtende spirituele yoga retraite in Zuid Portugal blijkt toch wat duur uit te vallen. Er is geen thee in huis. Of Richard heeft al mijn schoenen (ook de sport) opgeruimd.
Toch ziet mijn leven er echt wel anders uit dan twintig (tien, vijf, of één) jaar geleden. Niet vanwege grote omslagpunten, maar meer de sijpelende vlinderslag.
Er is op dit moment zo’n slag gaande. Er is een vader weg en een moeder dichterbij dan ooit. Lucas is klaar om het nest uit te vliegen. Richard heeft een groentetuin. Terrasje, winkelen, afspreken zijn geen optie. Want er waart dat virus rond. Waardoor zelfs de hond wegrent als ie zijn riem (alweer) ziet.
En ik had dus al tijd over. Tijd waarin ik sowieso al meer naar binnen trok. Ons huis in, mijn kamertje op. Waar het steeds echter voelt. Dat ik schrijfster ben. Ik heb een bedrijfje en verkoop af en toe wat teksten. En er komt een boek, er komt een boek!
Daar hoort een opgeschoonde website bij. Heel anders ziet hij er niet uit. Steviger in zijn schoenen staat hij wel. En komt daar nu een aap uit de mouw? Is deze blog eigenlijk niet gewoon een verkooppraatje? Ja!
Want ben je (of ken je iemand) op zoek naar een talige stuiterbal? Zoek mij! Kijk maar eens rond op mijn site. Alles qua taal is van mij. De vormgeving is gedaan door http://www.floorfordesign.com/
Tot de volgende
X Yf
* Cok de Vries
De zomer voorbij
De zomer voorbij
Een eenzame periode
Voor haar
Praten lukt niet meer
Voelt zijn pijn, ziet zijn verdriet
Maar haar gevoelens uiten kan ze niet
Niet verbaal
Overweegt ze
Kiest een andere taal
Bij kaarslicht
Haalt ze de emoties uit haar hart
Schrijft hem een gedicht
Laat tranen vloeien
Over het papier
Lopen lijnen
Fijn dat ze hem nu zeggen kan
Wat zij wil
Weet hij haar gedichten te waarderen
Voor hem is dit echte liefde
Niemand zal ooit dichterbij komen
Gevoelens verankerd op papier
Hier gaat het om
Haar gedichten geven de kracht
Die hen opnieuw bij elkaar heeft gebracht