Categorie archief: Gedichten

Planeet van het licht

Gekleed in mijn jurk van veren
Zet ik een eerste stap
Trap op een zachte deken

Twee lichtfiguren
Hand in hand
Lopen over onzichtbare muren

Voel de ijle lucht
In mijn longen
Dansend in het rond

De oude dame
Gouden haren
Hoor ik ritmisch slaan

Op haar drum
Brengen zachte tonen leven
Laten licht helder schijnen

Wanneer wij verdwijnen
Achter de onzichtbare muur
Voor de duur van dat moment

De oude dame
Leest ons voor
Langzaam en rustig

Tussen lichtbloemen gezeten
Weten wij te luisteren
Horen haar warme stem

Staand in het licht
Zilveren draden in haar gezicht
Lichten langzaam op

Dansen is wat zij wil
Een ritueel
Veel licht, veel liefde
Haar ogen glanzen

Op het ritme van de drum
Bewegen wij voort
Ik in mijn jurk van veren

Vlechten wij de handen in elkaar
Worden op dat moment
Een sterke lichtkracht gewaar

Tropische vogel
Koos pardoes
Het verkeerde pad
Toen zij eindelijk
Haar gele regenlaarsjes had

Is gespot
Met bruine polkadot
Op haar laarsjes
En een nat verenpak

Beetje stout
Gaat zij nu
Haar eigen weg
Door het Tropisch regenwoud

Legt haar veren te drogen
In de zon
Modderpoel blijkt waterplas
Glashelder

Voor haar een geweldige tijd
Het paradijs op aarde
Schat deze ondeugende vogel
Haar verblijf in deze tropische tuin
Op grote waarde

Vanbuiten is zij mooi
Vanbinnen prachtig
Ligt de wereld
Voor haar open

Schaamt zich niet langer
Voor haar gele laarsjes
Met polkadot
Haar verenkleed bruin

In deze tropische tuin
Met de zon in het gezicht
Blijkt de tropische vogel
Een prachtige paradijsvogel te zijn

Aalscholver
Je duikt
Met je kontje
Als laatste naar beneden
Weg

*******

Vlug
Zigzag ik
Langs de mensen
Over de brug vlug
Voorbij

******

Miezer
De tegels
En mijn broek
Worden nat baal ik
Van

******

Water
Schittert weerkaatst
Oogverblindend de zon
Ik roep vrolijk hallo
Blij

Schoenen
Snelle tred
Stappen vluchtig voorbij
Rapper dan de wind
Haast

Jvdk(c)

Zover ik het zien kan

Dansend ik
Verlaat
Door de wei
Ik de straat

De heldere horizon
Loopt
Langs loeiende koeien

Parmantig
Paraderen de dames
Op stand

Appels zoet en sappig
Neem ik een hap
Stap langzaam door

Kijk zover ik het zien kan
De voordeur
Kleurt de Amberboom prachtig groen

Met de aarde nog in mijn ogen
Zie ik groene sprieten
Als bomen zo hoog

Een tor
Hangt
In mijn snorharen

Haar vleugels
Gekleurd
Voor mijn gezicht

In het zonlicht
Zie ik
Die ene groene spriet

Waarachter een muis
Huist
Voor de duur van deze dag

Is het bijzonder
Wat ik zag
En nog zien mag

Blokkendozen
Langs lijnen
Waarop blikken rijden

Groot en klein
Blijken huizen
Te zijn

Vliegen er
Donkere vlekken
Door de lucht

Met hun rug
Recht naar boven
Beide vleugels opzij

Landen zij op aarde
Verblijven
Om vervolgens verder te gaan

Over grote blauwe vlekken
Die water lekken
In het landschap

Waar de zon laag schijnt
Ziet een bijzondere boom
Haar eigen schaduw op de grond
Elfen dansen ermee in het rond

Staat zij in het Wilgenbos
Loslopende reeën
Een vos

Vleien zich neer
Aan haar voeten
Voelen zachtjes aan de bast

In haar kruin
Een vogelnestje
Houdt haar liefdevol vast

Voorzichtig
Slaat zij haar takken
Om zich heen

Hoort de vogels fluiten
In het bos
Waar zij staan mag

Lacht zij de elfen
Vriendelijk toe
Trekt de aandacht van het bosrijk

Blijkt zij
Een Wilgenboom te zijn

JvdK (c)