Wat was het leuk in de klas van juf Cathy en in de klas van juf Kristel. Juffen van twee basisscholen in Tongeren. De kinderen vielen niet in slaap tijdens het voorlezen en lachten op de goede momenten. Daarna gingen ze enthousiast aan de knutsel. Met de hoeveelheid wormen die ze maakten, zouden ze wel duizend prinsen weg hebben kunnen jagen!
Ik vond de kinderen lief en leuk. Zij vonden mij lief en leuk. Er waren er zelfs, die bij me wilden komen wonen. Ik ging er haast van naast mijn schoenen lopen.
Tot de zondag erna. Honderd flyers uitgedeeld, posters in Tongeren opgehangen en aankondigingen in de krant. Yvonne de Vries las voor uit eigen werk in de Standaard boekhandel. Er waren snoepwormen en er was een gratis boek te winnen. Ik verwachtte toch zeker dertig man.
Het waren er drie. Mijn buurvrouw, een moeder van school en een vriendin van de volleybal. Hop-flop daar stond ik direct met beide voeten op de grond. Tijdens het voorlezen (buiten op straat om passanten te trekken) liepen zoon en neefje weg (uit schaamte). Ik moest ontzettend mijn best doen om niet ook weg te rennen. Toen ik aankondigde (zeer luid) dat ik van de ministers op zoek moest naar een nieuwe man (zo staat dat nu eenmaal geschreven in mijn eerste hoofdstuk), voelde ik de grond onder me echt bewegen.
Er diende zich geen nieuwe man aan, wel een openbaring. Ik ben lief en leuk, maar ik ben geen publiekstrekker. In januari mag ik weer twee scholen bezoeken. De boekhandels in de buurt, sla ik beter over.
Yvonne (iedereen die me kent in blote voetenweer weet het al, maar de voeten op het plaatje hierboven zijn de mijne niet!)
OP SCHOOL 
IN DE BOEKHANDEL 
5 gedachten over “Naast mijn schoenen..?”
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
och arme Yvonne! Soms zit het mee en soms zit het tegen he. Sla de boekhandels in Belgie dan maar over want dat werkt niet echt… Groetjes Frank
Misschien later nog eens Frank, als ik really really famous ben! haha
dat zet je weer met beide benen op de grond! Wel jammer, Yvon, maar gewoon dapper volhouden. het leven van een artiest is hard
Is niks ergs hoor Louise, die avond richting Luik, alwaar de wijntjes op de kerstmarkt even lekker waren als altijd!
Weer leuk geschreven, Yvonne.
Soms komt bekendheid als slag bij heldere hemel, maar bij de meesten is het toch een kwestie van hard werken voor de eer.
En van elke ervaring word je steeds weer wijzer.
Succes met je weg naar boven. Wij willen je handtekening al wel hoor..;-)