Kraanvogelsbroers blijven samen, voor altijd

‘Alles is altijd mijn schuld, he? Jadrans’ arm trilde.
Mijn vingers kraakten. ‘Niet alles Reus.’
Hoeveel dan? 
‘Hooguit de helft.’

Jadran en Josh zijn broers. Jadran is sterk als een reus, maar ook traag, impulsief en koppig. De elfjarige Josh is gewend om de verstandigste te zijn. ‘Als je broer het moeilijk heeft, moet jij op hem letten,’ heeft zijn moeder hem al jong geleerd. ‘Jij bent zijn beschermengel.’

Het verhaal begint tijdens een wandeling in de herfstvakantie. Jadran en Josh vinden een jonge gewonde kraanvogel. Jadran wil het dier mee naar huis nemen. Moeder vindt het eigenlijk geen goed idee, maar geeft al snel toe. Op een scène van Jadran zit niemand te wachten.

In de kleine flat waar ze ‘als musjes bij elkaar’ wonen met moeders vriend Murad en zijn dochter Yasmin, krijgt kraanvogel Spriet een plekje op het balkon. Jadran en Josh voeren de vogel pissebedden en regenwormen. Ze verzorgen zijn wond, die al snel geneest.

‘Hij moet leren vliegen. Zijn familie achterna,’ besluit Jadran dan. De broers smokkelen Spriet mee naar buiten. Tijdens deze eerste vliegles gaat het meteen gruwelijk mis. In een vlaag van impulsiviteit duwt Jadran Josh van een hoog platform. Niet expres, maar ook niet helemaal per ongeluk.

Niemand kan er meer omheen. Het wordt te gevaarlijk om de grote sterke Jadran thuis te houden. Op aandringen van Mika, een begeleider van zorginstelling de Ruimte, wordt besloten hem uit huis te plaatsen.

Maar als Jadran dit hoort, blijkt hij zo traag nog niet. Met een tractor haalt hij Josh en Spriet thuis op. Naar het Zuiden gaan ze. Om Spriet naar zijn familie terug te brengen. En om bij elkaar te blijven. Want broers haal je niet uit elkaar.

Het werk van de Vlaamse Jef Aerts wordt geprezen om zijn krachtige stijl en verfijnde emotie. Een zin als: ‘Het gras stak als spijkers door mijn schoenen.’  trekt je meteen de sfeer van het verhaal in. Net als de blauwgrijze illustraties van illustrator Marijn van der Linden. Ze passen uitstekend bij deze prachtige roman over de hechte band tussen broers. Over blauwe vleugels en afscheid nemen. Maar bovenal over schuld en falen.
Faalt de hulpverlening, die adviseert Jadran uit huis te plaatsten?
Geeft mama te veel verantwoordelijkheid aan Josh?
Is het Josh’ schuld, wanneer hij Jadran niet kan stoppen als deze te ruw of impulsief is?

‘Als er al iets is verknald, dan hebben we dat met zijn allen gedaan,’ zegt Mika op een bepaald moment. En daar schuilt de boodschap, ‘want of we nu willen of niet. We zijn elkaars beschermengelen.

Yvonne.

Houd je van boeken over de onafscheidelijke band tussen broers?
Lees dan ook eens de klassieker ‘De gebroeders Leeuwenhart’ van Astrid Lindgren.