Gisteren lag er een afwijzing in de brievenbus. Dat vind ik tegenwoordig niet het einde van de wereld, maar ook nog steeds niet het begin. Teleurstelling met de temperatuur van lichte verhoging vaart een dag in een bootje door mijn darmen. En dan; kwestie van een paar keer drukken en weg ermee.
Dat mijn werk waarschijnlijk niet goed-commercieel-leuk genoeg is, daar moet ik vanuit gaan. Ik ben trouwens allang blij, als een uitgeverij iets laten weten. Ik bedoel, ik stuur zomaar ongevraagd mijn werk toe en dan kun je het terugverwachten ook!
Nooit reageer ik trouwens op zo’n afwijzing, maar vandaag kon ik het niet laten. Ik kreeg namelijk een afwijzing op mijn illustraties, wat bijzonder is. Ik mocht op de middelbare school het vak tekenen namelijk niet eens in mijn examenpakket. Qua lijnen, vormen en ruimtelijk inzicht ben ik een olifant met een blinddoek voor.
Ik kan het me overigens goed voorstellen dat binnen zo’n uitgeverij, met bureaus vol manuscripten en illustraties, niet alles met dezelfde aandacht wordt bekeken. Maar deze afwijzing gaf me toch een licht ‘daar sta je dan in je hemd’-gevoel. Die kon ik niet weg-poepen, die moest ik er even uitschrijven.
Vandaar deze:
Beste mevrouw of mijnheer van uitgeverij ‘De Drie Regen-vegen’,
Via deze mail neem ik even de vrijheid te reageren op de brief, die ik gisteren van u ontving met daarin een hartelijk bedankt voor het toesturen van mijn illustraties, maar dat u heeft moeten besluiten er voor mij geen plekje bestaat in uw fonds.
Heel even schoten de pijlen ‘Ah’ Jammer’ Volgende keer beter’ op mijn jeugdig hart. Even maar, want na een tweede lezing drong het woord illustraties pas door.
Daar ik u in het geheel helemaal geen illustraties heb toegestuurd, neem ik aan dat mijn manuscript; Hier zijn Ari en Joep, gewoon nog op uw stapel ligt. Om door u nog aandachtig bekeken te worden, wat weer betekent dat de kans-om binnen uw fonds te worden uitgegeven-nog gewoon bestaat.
Daar werd ik zo blij van. Dus, vol verwachting wacht ik uw reactie op mijn manuscript af, zo fijn!
Met heel veel lieve groetjes dan maar,
Yvonne de Vries
had ik toch een paar minuten lol en toen ging ik weer echt schrijven.
Tot de volgende!
X yf
